بررسی سالانه زاویه ارتفاع خورشیدی در سطوح شیب‌دار ایران

زاویه ارتفاع خورشیدی یکی از عواملی است که بر میزان انرژی دریافتی زمین از خورشید اثر می‌گذارد که در درجه اول به عرض جغرافیایی، زمانِ روز و ماه و فصلِ سال در درجه بعد به مقدار و جهت شیب زمین بستگی دارد. برای برآورد زاویه ارتفاع خورشید در سطوح شیب‌دار فرمول‌های متعددی ارائه شده است. در این‌جا با استفاده از یکی از فرمول‌های تجربی که فاکتورهای فوق (فاکتورهای مؤثر در زاویه ارتفاع خورشیدی) را مد نظر قرار داده و برنامه نویسی در محیط c++، متوسط سالانه زاویه ارتفاع خورشید را در سطوح شیب‌دار مختلف (از صفر تا 90 درجه) در 16 جهت اصلی و فرعی و در تک‌‌تک عرض‌های جغرافیایی ایران (از 25 تا 40 درجه شمالی) برآورد شده است. سپس با استفاده از ارقام برآوردی، روابط بین زاویه شیب زمین بر حسب درجه را با زاویه ارتفاع خورشیدی، در عرض‌های جغرافیایی مختلف ایران در جهت‌های مختلف، محاسبه شده است. از این‌گونه روابط می‌توان تحلیل‌های متعددی نمود. از جمله می‌توان شیب سطوحی از زمین را که زاویه ارتفاع خورشیدی در آن‌ها کم‌ترین و یا بیشترین تمایل را دارد، مشخص کرد و زاویه ارتفاع خورشیدی را در هر شیب و جهتی برآورد نمود.